Terug gekomen van deze Taikai is mij gevraagd wat op papier te zetten, dit doe ik nu ondanks het feit dat ik niet zo’n schrijver ben. Op de vrijdag van mijn vertrek stond mijn teamgenoot Ton Magielsen voor de deur en wat later vertokken wij, goed gemutst en met de beste bedoelingen op weg naar Arnhem om daar onze teamcaptain (als ik hem zo mag noemen) Erik van Zanten op te halen.
Helaas al buiten Utrecht, net na de splitsing Arnhem kwamen we in een behoorlijke file, die ons tijdverlies opleverde om op de afgesproken tijd Erik-san op te halen bij het station. Kwam nog bij dat via allerlei omzwervingen de achterkant van het station bereikt moest worden. En ja hoor daar stond hij dan, op de juiste plek, helaas door ons, niet op het juiste tijdstip. Snel inladen en instappen en op weg. In Duitsland aangekomen wederom in een file en dit keer stilstaand.
Nadat we uiteindelijk weer door konden rijden ontdekten we dat er niet echt veel te zien was van ons oponthoud en we tufte door. Aangekomen bij het sportcomplex gingen we op zoek naar iets van avondeten, helaas niet meer mogelijk, keuken gesloten, te laat. Erik-san had een vergadering, helaas eerste deel gemist, ook te laat. Erik pikte de vergadering op en Ton en mijn persoon dan maar naar de daar aanwezige bistro om wat te eten en te drinken.
Na de vergadering voegde Erik zich weer bij ons en hebben we de avond afgesloten. De volgende dag werd de Taikai geopend door Tryggvi Sigurdsson Sensei met een Yawatashi. Hierna moest de schietvolgorde van ons team doorgegeven worden, wat na enig overleg met Erik sempai, door hem werd gedaan. Er moesten 4 serie van 4 pijlen worden geschoten en na de derde series zag het er naar uit dat het geen succes zou worden. We waren beland aan de onderkant van de deelnemerslijst, daardoor werden we de rode lantaarn dragers. Toch was er voor ons nog een sprankje hoop dat in de laatste serie nog een kans was om niet op de allerlaatste plaats te belanden. Helaas voor ons team een paar punten erbij, maar toch niet voldoende, de rode lantaarn ging steeds feller branden. En dat allemaal in het zicht van onze leraren Hans Sensei en Jimmy Sensei, die daar ook aanwezig waren. Al met al was het toch een leerzame dag, waarbij ieder van ons team met eigen bevindingen, moest toezien hoe bijzonder het is om een knop om te willen (kunnen) zetten en fris en leeg te kunnen schieten.
De avond werd besloten door een gezamenlijke maaltijd met onze leraren. (kwamen de bonnen van de vorige gemiste avond mooi van pas). Na het eten was er een tramrit georganiseerd door Frankfurt, wat wij samen met Jimmy Sensei gedaan hebben, Hans Sensei had die avond nog een vergadering. Hierna hebben we de rest van de avond gezamenlijk met de leraren doorgebracht met wat gesprekken en versnaperingen. De zondag werd de Taikai voortgezet door een individuele wedstrijd, vooraf gegaan door een Hitotsu mato sharei door Tryggvi Sigurdsson Sensei, Ray Dolphin Sensei en Feliks Hoff Sensei. Tijdens de wedstrijd die hierop volgde zag ik dat sommige schutters moeite hadden om de vorm van de dag ervoor te verbeteren, te behouden of te vinden. Nadat alle ronden gedaan waren was de eerste plaats bekend en moest er nog worden geschoten voor de tweede en derde plaats.
Toen dit ook bekend was hebben we van onze leraren afscheid genomen en zijn we huiswaarts gegaan. Op de voor Erik-san afgesproken plaats werd hij opgehaald en hebben we met dankbaarheid afscheid genomen, hierna zijn Ton en ik huiswaarts gegaan. Bij mijn terugkeer in Sassenheim hebben we elkaar bedankt voor het mooie samenzijn tijdens deze dagen en is Ton weer achter zijn stuur gestapt en is ook huiswaarts gegaan. Met dankbaarheid terug denkend aan dit weekend, dit fijne team, de leraren die er waren en de niet aflatende hulp van Erik sempai,
Frans de Reus.
