Het ontstaan van Boeddhisme gaat terug tot de 5e eeuw BC met de doctrines van Shakyamuni (betekenis= de stille wijze der Shakya’s) door Siddharta Gautama. In de 2e eeuw BC bereikte het Boeddhisme Japan.
De geschiedenis van het Boeddhisme in Japan kan grofweg in drie periodes verdeeld worden: de Nara periode (tot 784), de Heian periode (794 tot 1185) en de post-Kamakura periode (1185 en daarna). In elk van deze periodes werd er nieuwe theorieën geïntroduceerd. Tegenwoordig zijn er drie richtingen van het boeddhisme in Japan:
• Jōdoshū, 浄土宗 - Zuiver Land Boeddhisme
Ook bekend als Reine Landboeddhisme, Amidisme of Amitabha-Boeddhisme, is een tak van het Mahayana Boeddhisme en is tegenwoordig een van de populairste scholen van het Boeddhisme in Oost-Azië. Zuiver Land Boeddhisme wordt vaak gevonden in grotere Boeddhistische praktijken zoals Japanse Shingon Boeddhisme. De hoofdgedachte achter het Zuiver Land Boeddhisme is dat de Verlichting moeilijk te verkrijgen is zonder de assistentie van Amitabha Boeddha. In plaats van diepdoorgrondend mediteren naar de Verlichting toe, leert het Zuiver Land Boeddhisme dat devotie naar Amitabha zal lijden tot het Zuiver Land (het overblijfsel van de hemel) waar de Verlichting makkelijker is te verkrijgen.
• Nichiren Boeddhisme
Het Nichiren-boeddhisme is een tak van het Boeddhisme gebaseerd op de leringen van de Japanse monnik Nichiren Daishonin.
• Zen-Boeddhisme
In de 12e en 13e eeuw brengen twee monniken (beide uit de Tendai school (Tendai (天台 宗 Tendai-shū) is de Japanse school van Mahayana Boeddhisme, nakomeling van de Chinese Tiantai of Lotus Sutra school.) een nieuwe stroming vanuit China naar Japan, het Zen-Boeddhisme: Zen-yu.
• Terug Over Kyudo
